Mini-recenzja- Tokyo Ghoul tom 1

TOKYO GHOUL

             Kaneki Ken to zwyczajny studiujący japonistykę chłopak. Mimu tych 18-nastu lat jest bardzo nieśmiały i stanowczo bardziej lubi czytać książki, niż szwendać się po jakiś imprezach. Nidy nie miał dziewczyny, ba ! Nigdy nie był na randce. To zmienia się, gdy w kawiarni spotyka piękną panienkę imieniem Rize i wpada po uszy (Nie tylko ze względu obfitego biustu, ale przede wszystkim dlatego, że czyta książki jego ulubionej pisarki.) Przyjaciel Kena, Hide przywraca go na ziemię mówiąc, że to nie ta liga. O dziwo jednak chłopakowi udaje się z nią umówić, ale na pewno nie spodziewał się takiego obrotu spraw. Rize prosi aby odprowadził ją do domu bo sama przestraszona jest tym, że w jej okolicy znaleziono kilka martwych ludzi zabitych przez ghule. Są to istoty żywiące się ludzkim mięsem z dwoma czerwonymi oczami i o dużej sile fizycznej. Przyjmują one ludzką postać i żyją wśród nas, praktycznie nie sposób je odróżnić jeśli dobrze się maskują. 

 Zamiast podziękowania za odprowadzenia  Kaneki ledwo uchodzi z życiem, kiedy okazuje się, że dziewczyna jest jednym z tych stworów. Student miał dużo szczęścia bo Rize zabiło spadające rusztowanie, ale i tak był w masakrycznym stanie. Aby go uratować lekarz prowadzący operacje postanawia przeszczepić mu organy dziewczyny-ghula. Po wyjściu ze szpitala wszystko wydaje się być w porządku, no oprócz tego, że każde jedzenie jakiego się tknie jest ohydne. W dodatku ludzie zaczynają niesamowicie smacznie wyglądać. Kaneki jest już pewny, że coś złego dzieje się z jego ciałem. Głód staje się nie do wytrzymania i powoli traci nad sobą kontrolę. Prawda jest okrutna, pół ghul pół człowiek. Należy do oby dwóch światów, czy może do żadnego ? Czy uda się zapanować nad jego szaleństwem ? Zrani swego najlepszego przyjaciela ? I co z tym wszytki ma wspólnego dziewczyna imieniem  Touka i kawiarnia Anteik ?
           Dobrze, że koleżanka jest podjarana tą serią i ją kupiła ! Inaczej pewnie nigdy bym się z nią nie zapoznała i żyłabym sobie w niewiedzy, że ten tytuł jednak jest wart uwagi. To było pozytywne zaskoczenie. Nie było też w tym pierwszym tomiku latających flaków, których tak się obawiałam (anty-fan gore), więc jeszcze lepiej. O Kanekim już sporo napisałam, no ale jeszcze trochę nikomu nie powinno zaszkodzić (zwłaszcza, że duużo o nim było)

           Kaneki, jak przystało na człowieka w wielkich tarapatach boi się i nikomu nie chce wyjawić swojej tajemnicy. Nie chce zjeść drugiego człowieka i wierz, że uda mu się wrócić do dawnej formy. Oczywiście to nie będzie możliwe. Na szczęście nie zachowuje się jak obłąkany w zamknięciu przez cały tomik. Pod koniec bierze się ostro w garść i stawia się złemu (?) ghulowi no i po części decyduje co dalej. Odkąd w oko wpadła mu Rize cały wolny czas przesiadywał w kawiarki Anteik gdzie pracuje Touka, urocza dziewczyna ze sporym kłopotem życiowym. Nie wiemy o niej zbyt dużo, tylko tyle że za wszelką cenę stara się być normalna. (gdyby to była recenzja załużym dwóch tomów napisałam bym Wam o niej więcej bez spojlerowania). Nie mamy przedstawionych zbyt dużo postaci. To tylko (albo aż) niezłe wprowadzenie, ale jeden bohater mnie po prostu urzekł. Hide to taka sympatyczna postać. Niby (pozytywnie oczywiście) zakręcony, ale przy tym ma oczy szeroko otwarte i wychwytuje najmniejsze zmiany w swoim otoczeniu. Opiekuńczy i wart zaufania. Główny bohater powinien skakać z radości, że ma takiego przyjaciela (dobrze, że zdaje sobie z tego sprawę). Ostatnią postacią, która dłużej przewijała się w 1 cz. był ghul Nishiki uczący się na tym samym uniwersytecie co Kaneki. Nie chcę nic mówić bez poznania dalszej części, ale chyba jest tym złym. O dziwo nie pałam do niego nienawiścią (jak pewnie większość, no bo co on zrobił biednemu Kanekiemu !<mam nadzieję, że wiecie Ci co czytali/oglądali o co chodzi>), nawet go polubiłam, więc trudno mi go tak jednoznacznie scharakteryzować. 

          Wielkim plusem tej mangi są rysunki. Są naprawdę ładne, podoba mi się ten styl rysowania. Fabuła i pomysł jako taki tez jest niezły, a dla fanów gatunku to już w ogóle powinna być gratka. Trudno mi cokolwiek więcej napisać bo to dopiero początek no i nie interesowałam się tą serią wcześniej. Na pewno warte przeczytania i może nawet zmienicie zdanie na lepsze o Tokyo Ghoul tak jak ja. 
           Za wydanie tej popularnej ostatnimi czasy mangi odpowiada Waneko. Okładka prezentuje się bardzo dobrze. Tomik jest całkiem gruby, więc jest więcej akcji niż się spodziewałam. W tłumaczeniu nie doszukałam się jakiś niezrozumiałych kwestii czy literówek. Warto wspomnieć, że słowo "ghoul" w środku jest pisane "ghul" bez "o". Taki zabieg niektórym przeszkadza, ale dla mnie to jest nawet lepsze. Jedynym minusikiem wydania, który trochę rzucał mi się w oczy są małe białe kropki na całych czarnych stronach, które były czasami między rozdziałami. 
  
       Znacie Tokyo Ghoula z mangi, anime czy może przez tę różnicę zdań w fandomie zrezygnowaliście z zapoznania się z tą serią ?

Komentujcie, obserwujcie !

Do następnego !